VAN WIEG TOT GRAF
Henk was met zijn verhalen en winkel begrip in Nieuwerbrug

In deze rubriek vertellen we het verhaal van een regiogenoot. Is er iemand die niet vergeten mag worden? Laat het ons weten: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Iedereen in Nieuwerbrug kende Henk Aberson en Henk kende iedereen. Soms was dat via de buurtsuper die hij jarenlang samen met zijn vrouw runde, soms via de kerk en later via het dorpsblad De Nieuwsbrug. Hij hoorde gewoon bij het dorp.

door Charlotte de Heij

Henk overleed op 1 mei, 78 jaar oud. Een paar dagen eerder vierde hij nog zijn veriaardag zijn laatste.

de afgelopen jaren ging zijn gezondheid steeds wat verder achteruit door beginnende dementie. Dat hield hem niet tegen om alsnog definitief naar Curaçao te verhuizen. Henk groeide op in Nieuwerbrug, als zoon en kleinzoon van twee generaties bakkers. Vanaf ziin zeventiende stond hij zelf in de winkel, waar hij de liefde voor handel en mensen ontwikkelde. In 1992 verhuisde de zaak naar de Graaf Albrechtstraat en werd het een moderne supermarkt. Tot 1998 werkte hij er dag en nacht, vaak 80 uur per week. Daarna was het genoeg geweest. „Of hij het moeilijk vond dat ik de zaak niet heb overgenomen? Nee, hij heeft er nooit iets over gezegd" , vertelt zoon Patrick. „Mijn moeder zei wel eens tegen mij: 'Doe dat alsjeblieft niet, je bent alleen maar aan het werk'. Pa vond het alleen maar mooi dat mijn zus en ik ons eigen pad kozen." Na de verkoop van de winkel in 1998 kwam er tijd vrij, maar stil zitten deed Henk niet. Hij stapte vrijwel meteen in een reeks besturen: van de kerk tot stichtingen, van de Onderlinge Verzekeringsmaatschappij (OVM) tot het College van Bruggemeesters dat de tolbrug beheert. 
Luisteren
Hij hield van regelen, luisteren en oplossingen zoeken. Vriendelijk en gedreven, zo typeerden medebestuursleden hem. Ook ging hij tussen 2001 en 2005 nog aan de slag als financieel-directeur De Producent, een boerenkaascooperatie in Gouda. „Parttime hoor", vult Patrick aan, „want die bestuursfuncties vond
hij veel te leuk." Vanaf 1996 werd hij redactielid en penningmeester van dorpsmaandblad De Nieuwsbrug. Vooral zijn rubriek 'Vroeger, vroeger. ,. ' genoot bekendheid. Henk putte uit een schat aan verhalen, soms waargebeurd, soms misschien mooier gemaakt in de loop der rijd. Hij wist precies welke mensen, plekken en anekdotes kleur gaven aan het dorp.
„Op het laatst werden ze steeds mooier". lacht Patrick. „Mijn vader was maar gestopt om de verhalen aan mijn moeder te laten lezen voordat hij 'Nou, kan je dat wel schrijven', reageerde ze steevast."
Of hij nu achter de toonbank stond, als brugwachter inviel of op een vergadering zat: Henk maakte altijd een praatje. „Hij zat vol verhalen," zegt Patrick. „Over iedereen had hij wel wat te vertellen.Hij hield van wandelen en kon met iedereen ouwehoeren."Zijn handelsgeest bleef hem bij, ook na zijn supermarkttijd. Op veilingen en beurzen kocht hij kisten vol spullen, sorteerde ze en verkocht de vondsten online door. Het ging hem niet om het geld, maar om de sport van het handelen. Henk stond bekend als behulpzaam. Als oud-voorzitter en pensionado maaide hij met veel plezier het gras bij de OVM, was hij diaken in de kerk en was hij zelfs op Curaçao als penningmeester nog actief betrokken bij de VvE van hun wooncomplex: Henk stak zijn handen uit de mouwen. Toen een van de brugwachters van de tolbrug ziek werd, sprong Henk enkele maanden bij. Het hek openzetten, tol vangen, een praatje maken
met voorbijgangers: Henk vond het allemaal even prachtig. Voor hem was het een manier om midden in het dorpsleven te staan. In 2022 werd hij benoemd Lid in de Orde van Oranje-Nassau. Trots was hij zeker. De onderscheiding was voor decennia vrijwilligerswerk en dorpsbetrokkenheid. Het toeval wil dat Henk jaren eerder zelf een lintje had aangevraagd voor zijn vader, die toen vijftig jaar bakker was. Henk trouwde in 1970 met Gera, die vanuit Bodegraven naar Nieuwerbrug verhuisde. Samen kregen ze twee kinderen. Patrick en Christel. Dit jaar zouden ze hun 55-jarig huwelijk vieren. Hun laatste jaren
brachten ze grotendeels door op Curaçao, waar al een vakantiehuis hadden.  Voor Gera voelde de warmte als thuiskomen, voor Henk was het gevoel wat dubbel. Op miste hij zijn dorp en de vertrouwde gezichten, maar terug in Nieuwerbrug miste hij het Curaçaose leven.
„Tot vijf jaar geleden kende negentig procent van het dorp van mijn vader", zegt Patrick. Dat is veelzeggend.
Want Henk was niet iemand die vooraan wilde staan of eer opeiste. Hij was er gewoon. Met verhalen, met een grap, met een luisterend oor of een helpende hand.

Bron: AD Woerden 18 september 2025

Verhalen Archief
door Cock Karssen
Eeuwenoude herbergen in Nieuwerbrug en Reeuwijk

BODEGRAVEN-REEUWIJK - In Nieuwerbrug hooft café-restaurant Het Grauwe Paard de oudste papieren. Gunstig gelegen aan de Straatweg van Bodegraven naar Woerden en tegenover de Tolbrug was het eeuwenlang een bekende pleisterplaats. Er zijn advertenties bekend uit 1733 waarin de herberg wordt genoemd Het pand lag direct aan de Straatweg en had aan de Rijnkant een stal waar men zelfs doorheen kon rijden. Aanvankelijk droeg het de naam Het Witte paard, later Het Grauwe Paard en daarna De Florijn. Inmiddels is de horecazaak opgeheven.

Het Nieuwerbrugse verenigingsleven speelde zich in de vorige eeuw voor een groot deel af in de gelagkamer en een zaaltje van het café. De burgerwacht van Nieuwerbrug vergaderde er niet alleen, maar had er ook haar geweren en munitie opgeslagen. Ook de Bruggemeesters hadden er hun zetel, Omdat de Straatweg voor het doorgaande verkeer te srnal was, werd in 1940 het oude Grauwe Paard afgebroken en iets verder van de weg opnieuw opgebouwd.
Toen gymnastiekvereniging NIVO meer ruimte nodig had, werd gezocht naar een grotere zaal. Omdat er in Nieuwerbrug weinig voorhanden was, werd de Stichting Verenigingsgebouw Nieuwerbrug
opgericht. Deze stichting kocht het Oude schoolgebouw aan de Stationsweg (nu Graaf Florisweg) en verbouwde dit tot verenigingsgebouw, dat in 1959 werd geopend.
Later vonden ook de societeit Nirvana, de NCVB, de EHBO, catechese, de drumband en de oppasdienst er onderdak. Daarnaast kregen de bibliotheek, de bejaardensoos en de zondagsschool er een plek. Toen het gebouw te slecht werd bevonden en door de brandweer werd afgekeurd, kon in 1976 een nieuw verenigingsgebouw worden geopend; het Wierickehuis. Sindsdien is dit een belangrijk  ontmoetingspunt in het dorp. Van tentoonstellingen van de konijnen- en pluimvee-vereniging tot stijldansen, kinderopvang, toneelclub Animoso, damvereniging Het Groene Hart, modeshows en vergaderingen: alles vindt er plaats. Ook interkerkelijke ontmoetingen worden in het Wierickehuis gehouden.

HERBERG IN REEUWIJK
De statige dokterswoning aan 's-Gravenbroekseweg 1 was vroeger een van de eerste herbergen in Reeuwijk. In 1735 werd het huis, met een scheepswerf, door gemeentebode J. Rijven verbouwd tot herberg met kolfbaan en 'rechthuis', waar de schout en zijn schepenen vergaderden. 
De herberg lag strategisch aan de vaart naar Gouda en Bodegraven en was een halteplaats voor schippers. De kolfbaan fungeerde als ontmoetingsplaats voor de bevolking. Begin 19e eeuw werd de herberg gesloten, al bleef de gemeenteraad er vergaderen onder leiding van burgemeester Brack, totdat in 1917 een echt gemeentehuis werd gebouwd. Daarna deed het pand jarenlang dienst als
dokterswoning

ZOMERZORG
Na de aanleg van de Bodegraafse Straatweg in 1830 ontstond er een goede verbinding tussen Bodegraven, Reeuwijk en Gouda. Een ondernemende koopman uit Bodegraven bouwde op de kruising met
de weg van Reeuwijk-Dorp naar Sluipwijk een koffiehuis. Na enkele wisselingen van eigenaar kocht L.P. van Leeuwen in 1902 het pand. Hij brak het af en bouwde er een groter en moderner café-restau-
rant, dat tevens de titel ANWB- bondshotel kreeg.
Herberg Zomerzorg beschikte over een zaal waar toneelstukken en muziekuitvoeringen werden gegeven. Ook verenigingen als de geitenfokvereniging, de ijsclub en de mandolineclub vonden er
onderdak. Achter het hotel lag bovendien een speeltuintje. In 1955 verwoestte een brand, ontstaan in de tandartspraktijk die in het gebouw gevestigd was, een deel van het pand. Het resterende deel werd in 1960 gesloopt vanwege de verbreding van de weg. In 1985 verrees op deze plek het nieuwe gemeentehuis, later heringericht als zorgvilla Herbergier Reeuwijk.

Bron: Kijk op Bodegraven-Reeuwijk 10 september 2025